Het bericht over het (wederom) moddergooien in de politieke arena in Den Haag is voor mij ook maar weer eens reden om in de pen te klimmen. Nu heb ik de laatste tijd steeds vaker plaatsvervangende schaamte over de manier waarop men met elkaar in debat gaat, laat staan de kwaliteit van de inhoud of welk belang nu daadwerkelijk wordt gediend. Toch denk ik wel dat er nu helaas een nieuw dieptepunt is bereikt. In plaats van op inhoud en argumenten bedient de gemiddelde politicus zich liever van beeldspraak die doet denken aan een gemiddelde Jerry Springer show van weleer…
Prinsjesdag zou een stip aan de horizon moeten zijn, in deze tijden voor sommigen zelfs een reddingsboei… Die onzekerheid wordt treffend weergegeven in de bijdrage van Myron Hamming over prinsjesdag, dat er na een dag debatteren er vanuit de Kamer nog geen zinnige duiding aan kan worden gegeven beloofd echter weinig goeds… Het zal wel weer uitdraaien op iets nodeloos complex, waarbij de overhead meer krijgt dan de mensen die het nodig hebben.
Iedereen kan regeren als het goed gaat, maar als het slecht gaat heb je lef nodig en een goed plan. Rutte zijn kabinetten lijken te ontstaan uit door een selectie uit de kroonjuwelen per partij, al dan niet aangevuld met een wensenlijstje van het WEF om vervolgens in een wurgcontract vast te leggen hoe de eindstreep behaald dient te worden. Hier komt het landsbelang niet terug, hier komt het partijbelang beperkt terug, maar hier speelt vooral het belang van de politieke ego’s. Geen wonder dat er een kloof ontstaat, iets met 7 vinkjes?
Er is zolang gewacht met aanpakken van zaken dat simpele uitdagingen uitgegroeid zijn tot etterende wonden, beter bekend als één van de vele crisis, zoals:
Schiphol
Recent typerend voorbeeld voor de Nederlandse overheid: We zadelen als groot aandeelhouder een bedrijf (Schiphol) op met onmogelijke doelstellingen en ontwijken verantwoordelijkheid. Zoiets zien we nog langer en wranger terug bij de afwikkeling van de schadedossiers als gevolg van de bevingen na de Gaswinning.
Zorg
Ons zorgstelsel is ook al jaren aan hervorming toe. Met name de zorg is bijzonder dat ons grootste goed grotendeels wordt bepaald/gecontroleerd door mensen die er niet voor geleerd hebben… De keuzes tijdens de meest recente pandemie waren nu niet heel geruststellend… Wil je meer handen aan het bed verminder de papierwinkel en inefficiënties in de overhead/relatie of macht van de verzekeraars.
Belasting
Ons belastingstelsel is ondertussen zo onnodig complex dat weinig mensen nog het juiste weten te doen. Dat de belastingdienst dan ook nog eens kwalijk handelt in een toeslagenaffaire is niet goed te praten. Echter is voortborduren op de huidige voet niet opportuun en voedt de ongelijkheid. Wat de maandenlange inflatie laat zien is dat het stelsel zo wendbaar is als een mammoettanker, terwijl een de kwaliteiten van een jacht gewenst zijn.
Klimaatcrisis / stikstof
Ondanks dat een recente column van Plasterk (2) mij uit het hart gegrepen is, blijft het thema bijzonder complex. Ja er zijn klimaatveranderingen, maar waarom: mag Tata blijven vervuilen en moeten boeren halveren? Er is veel meer nuance en achtergrond bij dit verhaal, alleen de schijn dat er met meerdere maten gemeten wordt schuurt…
Ik vind het spannend wat er allemaal gaat gebeuren.
