Afgelopen woensdag heb ik als soort van ‘verrassing’ even de vergadering van de Provinciale Staten vergadering in Groningen bijgewoond. Mede vanwege de wisseling van de wacht, maar ook om weer eens te buurten. Vanwege de wisseling van de wacht kwam de onvermijdelijke vraag of ik ook weer behoefte had om terug te keren in de politiek…
Voorlopig laat ik aan anderen de eer, de afgelopen jaren waren leuk, leerzaam, maar als je het goed wil doen, ook zwaar. En juist de combinatie van politiek en full time werken zorgt dat je minder focus kunt hebben op alle ontwikkelingen die er plaatsvinden. Ontwikkelingen die er zeker zijn, maar ook zullen blijven.
Na een deel van de vergadering ben ik nog even naar de promotiedagen Noord Nederland geweest, ook hier zie je voldoende ontwikkelingen. Met name het inkrimpen van de beurs was één van de dingen die mij erg is bij gebleven. Kijkend naar het teruglopende ruimtegebruik zou je hier bijna een andere opzet kunnen overwegen, bijvoorbeeld per regio / vakgebied een soort Promotieplein met podium, stukje inhoud en een programma waarin je verschillende actuele zaken bespreekt en mensen bindt. Natuurlijk blijft de onderlinge interactie belangrijk als basis voor de nodige ‘handel’.
Of het concept daadwerkelijk mee zal gaan met zijn tijd valt te bezien. Je ziet steeds vaker dat mensen zich verschuilen achter de standaarden die over de loop der jaren zijn ontwikkeld. Ook in het werkveld en de politiek zie je veel van deze bewegingen, maar of dit nu echt een verbetering tot gevolg heeft, is de vraag die voor mij voorlopig nog onbeantwoord blijft.
Veranderingen, of beter het succes van veranderingen zijn zwaar afhankelijk van de personen die de veranderingen voorstaan en wat voor houding deze hebben. Als ik naar mijn eigen situatie kijk dan merk ik dat spelen met energie en dan vooral positieve energie een hele fijne uitwerking kan hebben op je dagelijkse bezigheden, met name sporten is iets wat mij meer energie en vertrouwen heeft gegeven.
Onlangs sprak ik met een organisatieadviseur die voor zijn bedrijf wel heel goede en nuttige ideeën heeft. Echter voelde hij zich als een roepende in de woestijn. In datzelfde gesprek vroeg ik ook naar de leiderschap in zijn organisatie, de top bestaat eigenlijk alleen maar juristen. Mijn eerste (primaire) reactie was dat juristen net als veel boekhouders de neiging hebben om alles vast te leggen en zoveel mogelijk willen behouden, in plaats van ondernemen.
Het wordt nog erger wanneer mensen diezelfde regels en procedures gebruiken, of misschien zelfs misbruiken om hun handen in onschuld te wassen wanneer er zaken niet zo gaan zoals ze moeten gaan. Dat is iets waar ikzelf grote moeite mee heb, ook wanneer er over de veiligheid op werkplekken wordt gesproken zie je een gigantische papierwinkel ontstaan, maar wat is de meerwaarde? Wat levert het op? Hoe verbeter je hiermee de operatie?
Het blijft een grote uitdaging om een goede mix te vinden tussen werkbaarheid / efficiëntie en stukje veiligheid / procescontrole. Ik hoop alleen dat in dat hele zoekproces niet de ‘boekhouders’ de overhand, maar meer de ondernemers. Wellicht komt de hele maatschappij dan ook wat meer in beweging.
Boekhouders en de papieren waarheid
