Uncategorized

Elke week mailen Irene Korting (Dronten) en ik (Leek) elkaar over politieke issues, maatschappelijke ontwikkelingen en de goede dingen van het leven. Na de eerste kennismaking vorige week deze week de verkiezingen in de gemeenten met een herindeling voor de boeg vertaald naar de lokale situatie.

Beste Irene,
Afgelopen woensdag waren de verkiezingen in de herindelinggemeenten, een mooie ‘realitycheck’ voor de wekelijkse peilingen. Toch valt het wel heel erg op dat de opkomst in al deze gemeenten (Horst aan de Maas, Oldambt, Peel en Maas, Venlo, Venray, Zuidplas) onder of rond de 50% zit. Een verklaring heb ik er niet direct voor, want naast het weer, kan het ook de politieke desinteresse zijn, of het idee dat het weinig zin heeft om te stemmen.

Zelf hoop ik dat de verkiezingen voor ons net zo succesvol zullen verlopen als die in Venlo (28,7% van de stemmen voor de VVD), het geeft in ieder geval wel een hele hoop energie om er weer mee aan de slag te gaan. Maar niet alleen tijdens de campagne moet er een goed en herkenbaar geluid te horen zijn.

Ook daarbuiten moet er goed, weloverwogen een standpunt worden gekozen en uitgedragen worden. Wanneer we lokaal in Leek kijken naar de raadsvergadering van afgelopen woensdag dan is het opvallend dat de VVD de enige partij is, die kritisch is op extra bestuurslagen, helemaal als er in het stuk zelf staat vermeldt dat deze lagen eerder de neiging hebben te kijken naar de structuren, dan naar de resultaten.

Uiteindelijk, denken wij als lokale VVD dat het juist om die resultaten en ook zeker de kwaliteit van deze resultaten gaat, want dat zijn de zaken die de inwoners kunnen zien. Dat zijn de zaken die tellen, en dat zijn de zaken waar wij als vertegenwoordigers en bestuurders op afgerekend dienen te worden. Het sterkt mij in de gedacht dat de VVD sterker moet worden, zeker nu!

Beste Bouke-Jan,
Als bruggenbouwer tussen politiek en samenleving heb ik deze week met verwondering de verkiezingen bij de herindelinggemeenten gevolgd. De opkomst bij de gemeenten Horst aan de Maas, Oldambt, Peel en Maas, Venlo, Venray, Zuidplas verbaasde me. Ten tijde van de economische crisis is het vreemd om te zien dat slechts de helft van de bevolking zich betrokken voelt bij de lokale politiek. Mensen zouden toch zeker nu getriggerd moeten zijn om bewuster dan ooit hun volksvertegenwoordigers te kiezen? Aan de andere kant begrijp ik het traditionele onbegrip en het onbehagen. Mensen zijn een beetje murw geworden als gevolg van politieke stilte buiten de verkiezingstijd om. Daar moeten de politici van nu en de toekomst meer rekening mee houden. Toegankelijk zijn, kritisch kijken naar het systeem, oog voor het resultaat, aanspreekbaar ‘zijn’ en verantwoordelijk voor de maatschappelijke ontwikkelingen en politieke keuzes.

Goed om te horen dat de VVD-Leek hier ten aanzien van de bestuurslagen ook breder kijkt. Dat maakt onderscheid. En dat is nodig. Zeker nu!

Maar alleen een kritische politieke blik is niet voldoende. De samenleving sturen blijft teamwork. Zo ben ik van mening dat als je iets wilt veranderen, inwoners zich er vaak toch zelf mee moeten bemoeien. Dat heb ik deze week ook weer gezien bij de aanleg van de twee kunstgrasvelden in Dronten waar de raad met een kleine meerderheid mee instemde.
Het enthousiaste en enerverende betoog van de voorzitter van de hockeyvereniging was van doorslaggevend belang om deze meerderheid te behalen.

Het voorbeeld Venlo is werkelijk prachtig om te zien. Dat juist daar de opkomst voor de VVD zo groot is heeft ook weer te maken met die zichtbaar- en doortastendheid. Je hebt helemaal gelijk! De in Venlo gevoerde VVD-campagne inspireert om ook actief te communiceren, authentiek te luisteren en politiek weloverwogen besluiten te nemen. Dat is waar behoefte aan bestaat in de samenleving. Of daardoor de stemopkomst hoger wordt valt te bezien.

Als politiek communicatieadviseur heb ik geleerd dat mensen pas in actie komen als ze een eigen belang hebben. Dat gedachtegoed zie je ook terug in de stemopkomst. Zolang zaken goed lopen blijft het stil. Pas als het echt niet anders kan laten mensen hun stem horen. En geef ze eens ongelijk. In de democratie laten inwoners zich niet voor niets vertegenwoordigen. Inwoners kijken niet naar structuren of processen, maar naar resultaten. Dat is waar we ons ook sterk voor maken met de VVD-Dronten. Zeker nu!

Onlangs ben ik begonnen met het afstuderen, eerder schreef ik hier al over bij de vorige blog. Het ‘grote mensenleven’ zoals ik dat daar noemde, bevalt me prima. Ik kom steeds beter in het ritme, en er zijn zeer veel uitdagingen die om een oplossing vragen.

Nu ik de stage heb verkregen via het Lean Operations Research Center van de Rijksuniversiteit Groningen, was hier ook een lean workshop aan verbonden. Deze heb ik afgelopen week gevolgd. Met een combinatie van studenten en mensen uit het bedrijfsleven (hele leuke en diverse achtergronden) werd het een leuke workshop.

Het lean denken, gaat echt in op het optimaliseren van de flow op de werkvloer en kan hier soms zaken aan de kaart stellen die tegen de natuur van de mensen in gaat. De flow kan hierbij een productielijn zijn, maar kan ook betrekking hebben op diensten en verantwoordelijkheden.

Het bekendste voorbeeld hier van is Toyota, die met de kennis van de werkvloer hun proces en hun producten sterk hebben verbeterd. Iets wat mij hierbij wel heel erg opviel was dat met het opknippen en vervolgens verbeteren van de verschillende processen niet altijd rekening wordt gehouden met de eigenwaarde van mensen.

Hoewel veel organisaties te maken hebben met verloop onder het personeel, blijft het personeel helemaal bij de doorvoering van veranderingen een kostbaar bezit. De eigenwaarde van het personeel werd toen ik vrijdagavond in de auto zat op BNR nogmaals benadrukt. Dit was dan wel uit de context van de horeca, maar hier werd heel duidelijk aangegeven, dat wanneer de eigenwaarde zoek was, de prestaties eigenlijk ook snel zoek waren.

Je einddoel, (Ithaka in lean termen) mag je dan wel heel helder hebben, het verander processen draait om de normen en waarden van alle betrokkenen. Wanneer een stap te groot blijkt, zul je deze moeten opknippen. Dit alles onder het adagium: ‘regeren is vooruit zien’. Iets wat ook bij banken nog best wel iets beter kan.

Zo werd ik afgelopen week gebeld door één van de banken waar ik bankier. Op zich niets mis mee, maar dit keer werd mij de vraag gesteld, waarom ik nog een studentrekening had terwijl ik geen studiefinanciering ontving. Het antwoord wat ik gaf, was reeds bekend bij het openen van de rekening, maar heeft te maken met het feit dat ik na mijn HBO ben door gaan studeren aan de universiteit. Dan ontvang je geen studiefinanciering meer (, hoezo wij willen in Nederland een kennismaatschappij nastreven?), maar ben je wel student.

Nu de banken in zwaar weer zitten door de crisis, zijn ze klaarblijkelijk met de stofkam door de overeenkomsten gegaan, om alle winst die er te behalen is er ook daadwerkelijk uit te halen. Zo bestuderen ze ook de verzekeringen die men heeft bij de concurrenten om te kijken of ze hier een goedkoper alternatief kunnen bieden, dit is lang niet altijd het geval, maar geeft je als klant niet altijd het juist gevoel.

In mijn geval betekent dit, dat ik mijn rekening ophef en voorlopig niet meer terugkom bij de betreffende bank. Want ook de klant moet je betrekken bij de lange termijnvisie van je organisatie en uiteindelijk bepaald die of je succesvol bent of niet.

Nadat ik een aantal jaren terug Human Technology aan de Hanzehogeschool heb afgerond, had ik nog niet zoiets van ik moet aan het werk. Het stage lopen op Aruba en in Groningen was me dan wel goed bevallen, ik had nog niet het gevoel dat ik moest gaan werken. Het leek dan ook logisch om verder te gaan studeren.

Met starten van een vervolgstudie (Technology Management) aan de Rijksuniversiteit Groningen heb ik niet direct voor een opleiding gekozen die aansloot, maar wel voor een opleiding die de nodige verbreding en verdieping bracht. In het begin was het vooral wennen, de overstap ging minder vlekkeloos dan ik had gehoopt, maar vanaf het moment dat ik 6 tentamens in één blok had gehaald, kreeg ik wel steeds meer vertrouwen in mezelf en begon het studeren aan de RuG ook meer te lopen.

Uiteindelijk ben ik toch wat uitgelopen op de ‘oorspronkelijke’ planning, maar op zich is dat ook nog niet zo’n ramp en ook niet heel raar. Met een veelheid aan nevenactiviteiten hoor ik regelmatig om mij heen geluiden als: “Jij bent gek dat je zoveel doet” en “Hoe houd je het vol?”. Tja, ik functioneer nu eenmaal goed onder druk en inmiddels weet ik ongeveer wat me grenzen zijn.

Neemt niet weg dat, dat ritme kan veranderen. Het is gewoon zo, dat ik zo nu en dan wel behoefte heb aan wat verandering. Misschien heeft dat ook wel een beetje met het groeiproces als individu te maken. Maar op dit moment ben ik er in ieder geval wel achter dat het bedrijfsleven mijn volle aandacht heeft. Met meerdere opdrachten voor net zoveel organisaties vanuit de opleiding, heb ik namelijk nu wel het idee dat als ik straks klaar ben met het afstuderen, ik ook voor mezelf klaar ben om aan het werk te gaan.

Dus, op naar het ‘grote mensen’ leven!